Geriye bakınca

İşte Yer Güneş'in etrafında bir turunu daha tamamlamak üzere. Belki size de oluyordur, uzun zaman dinlemediğim müzikleri bir anda dinleyince hiç gitmediğim bir yere tekrar gittiğimde anıları anımsamaktan ziyade o zamanki ruh halimi de anımsıyorum. Belki de beyine anılar, müzikler, kokular ve mekanlar ile beraber kodlanıyor... Neyse, bugün baktığımda aslında çok önemsiz olan bir problemim varken (problem bile değilmiş) Görsel Sanatlar öğretmenim 'Değişmeyen tek şey değişimin ta kendisidir' demişti. O zamanlar böyle bir söze çok ihtiyacım vardı. Dinlediğim müzikler, alışkanlıklarım, düşüncelerim ve daha başka şeyler değişti o günden bugüne. Bu değişimin farkına ancak geriye dönüp bakınca varıyoruz. Çünkü her zaman geriye bakmaktan bizleri alıkoyan bir şeyler var ileride. Kariyer planları, daha iyi bir model telefon vs. Hayat bu istekleri tamamen terk edecek kadar güzel de değil tamamen bunlar için yaşayacak kadar değersiz de... Bu değişimlerin en ilginç olanları da (hatta endişe verecek kadar büyük olanı) zihnimizde olanlar. Hayat hakkında bir diğer ürkütücü şey neyi bilmediğimizi dair bir fikrimizin olmadığı. Öğrendikçe (ya da farkına vardıkça) renklerin kaybolması.. Hakikat mi çok ağır biz mi tam olarak varamadık. Sanırım şimdilerde garanti mutluluk sadece cehalette var. Bakalım yıllar sonra, hayatın bize verdiği zamanın büyük bir bölümünü tüketmiş olduğumuzda neler hissedeceğiz acaba?